جودو و تاريخچه آن

جودو (به ژاپني: 柔道) (دربارهٔ اين پرونده تلفظ ) (به معني «طريقت نرمي يا انعطاف») هنري رزمي، ورزش رزمي است كه از كشور ژاپن نشأت گرفته‌است. منشا جودو از هنر رزمي جوجيتسو است و در سال ۱۹۳۲ توسط فردي ژاپني به نام دكتر جيگارو كانو پايه‌گذاري شد. هم‌اكنون محل فدراسيون جهاني جودو در كودوكان ژاپن مي‌باشد. جودو اولين رشته رزمي شرقي است كه در المپيك ۱۹۶۴ توكيو وارد المپيك شد.

به ادامه مطالب برويد

هنر رزمي جودو كه بر خاسته از ژاپن است جزء هنر هاي رزمي مثل كاراته ، تكواندو و كونگ فو مي باشد با اين وجود بسيار متفاوت از ساير هنرهاي رزمي مي باشد چرا كه در آن مشت زدن و لگد زدن ممنوع است .

جودو هنري رزمي است كه اساسا گلاويز شدن در آن زياد بوده و هدف آن زمين زدن ، گير انداختن ، مهار كردن و حتي از كار انداختن بازوان حريف مي باشد به گونه اي كه منتهي به تسليم شدن وي شود . تاكيد اصلي جودو روي توانايي به كار بردن نيروي حريف مي باشد به گونه اي كه منتهي به تسليم شدن وي شود . جودو تنها يك مبارزه فيزيكي نمي باشد بلكه يك مبارزه فكري نيز هست بدين گونه كه يك جودو كار موفق بايد قادر باشد حركات حريف را از قبل پيش بيني كرده و با عكس العمل خود پاسخ مناسبي به آن بدهد .
بسياري از افراد جودو را از سنين خردسالي و در سنين 5 يا 6 سالگي شروع مي كنند و برخي اين هنر را تا سنين بالا و در حدود سنين 60 يا 70 سالگي ادامه مي دهند . جودو باعث بهبود سطح آمادگي عمومي بدن همراه با افزايش قدرت بدني مي شود . در برخي افراد جودو باعث به وجود آمدن حس اعتماد به نفس ، نظمي دروني و خويشتن داري مي شود كه همگي آنها مهارت هاي لازم در زندگي مي باشند . پدر و مادر ها اغلب اين ورزش را دوست دارند چرا كه اين ورزش به كودكان آنها انضباط و احترام مي آموزد . اين ورزش علاوه بر اينكه باعث حفظ آمادگي و آراستگي هنر آموزش مي شود مهارت هاي دفاع انفرادي خارق العاده اي را نيز به همراه دارد .
مسابقات جودو براي كسانيكه مايل به مبارزه هستند هر هفته در سطح محلي ، منطقه اي ، كشوري و بين المللي برگزار مي شود . جودو ، ورزشي است كه تغييرات در آن وجود ندارد يعني اينكه تمرينات و مبارزه به اين ورزش در همه نقاط دنيا به يك طريق صورت مي گيرد .
جودو اولين هنر رزمي بود كه به دليل شهرت جهاني آن براي اولين بار در المپيك توكيو در سال 1964 وارد بازيهاي المپيك شد . در حال حاضر در حدود 175 كشور در اين رقابت ورزشي حضور دارند و اين امر باعث شده تا اين ورزش در بازيهاي المپيك تبديل به دومين ورزش جنجال بر انگيز شود .

تاريخچه و فلسفه اوليه
تصوير جيگارو كانو پايه‌گذار و موسس جودو

تاريخچه جودو از زندگي موسس آن جدا ناپذير است. پايه گذار جيگارو كانو يك دانشمند و معلم ژاپني بود. كانو در يك خانواده نسبتاً مرفه به دنيا آمد. پدرش، جيروسكو، پسر دوّم كاهن اعظم معبد شينتو هيوشي بود. او با كانو ساداكو ازدواج كرد.

تاريخچه جودو
منشا جودو از هنر رزمي جوجيتسو مي باشد . لغت جوجيتسو در قرن 16 ميلادي در ژاپن به وجود آمد . اين كلمه به همه هنرهاي رزمي كه با دست خالي انجام مي گرفت اطلاق مي شد . جودو قبل از آنكه در المپيك سال 1964 به عنوان يك رشته ورزشي پذيرفته شود سيستمي از دفاع شخصي بود كه توسط جيگوروكانو بنيانگذاري شده بود .
جودو ريشه در هنرهاي رزمي سامورايي دارد كه با دست خالي مبارزه مي كردند و بر اساس دست به يقه شدن مي باشد .
در ژاپن اسم هاي زيادي براي هنرهاي رزمي كه بدون وسيله و با دست خالي انجام مي گيرد وجود دارد . از ميان آنها مي توان به توريتي ، واتسو ، ياوارا ، گوگوسوگو ، تايوتسو و كمپو اشاره كرد .
در سال 1882 استاد جواني به نام جيگوروكانو باشگاهي را براي آموزش هنر رزمي خود به وجود آورد . وي نام اين باشگاه ( يا مدرسه ) را باشگاه كودوكان و نام هنر رزمي خود را جودو ناميد . همانگونه كه جوجيتسو به معناي هنر ملايمت است جودو نيز به معناي روش ملايمت مي باشد . آقاي كانو مي خواست با انتخاب اين كلمه نه تنها به شاگردانش هنرهاي رزمي عالي را نيز بياموزد .
هدف ورزش جودو پرتاب كردن ، گير انداختن ، خفه كردن و قفل مفصل حريف به منظور تسليم كردن وي مي باشد . در اين ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همين باعث تمايز اين ورزش با بسياري ديگر از هنرهاي رزمي شده است . حتي زماني كه فرد جودو را به عنوان دفاع شخصي فرا مي گيرد چگونگي دفع مشت ها ، لگد ها و سلاح ها را با پرتاب كردن ، خفه كردن و قفل هاي مفاصل مي آموزد . اين ورزش اگر به درستي تعليم داده شود يكي از بهترين روش هاي دفاع شخصي مي باشد .
بزرگترين ارزش جودو در تاكيد آن روي ملايمت و اعتدال به عنوان يك روش است .
جودو به شخص مي آموزد كه از درگيري پرهيز كند و به دنبال معتدل ترين راه حل براي همه درگيري ها باشد .